RANGE AEX 12 JULI

Weekrange: 334,26 - 314,59
Dagrange: 325,90 - 322,95

DE VERLOREN FINALE

Allereerst een woord niet over de beurs, maar over het voetballen. Nederland heeft de finale verloren door een fitte speler die nog niet lang in het veld stond, Rafael van der Vaart. Hij stond Iniesta te verdedigen in de laatste vijf minuten, en deed dat dramatisch. De eerste bal die hij moest verwerken kon hij niet stoppen en vasthouden, maar hij schoot hem onhandig terug in de voeten van een Spanjaard. Vervolgens verloor hij Iniesta uit het oog, die achter hem wegliep. Die kon rustig de bal ontvangen, en van der Vaart was zo ver weg dat zijn ingezette sliding er pas kwam toen Iniesta al lang had geschoten.

In de analyse na de wedstrijd hoor je niemand over een dergelijk detail, maar dit heeft wel de wedstrijd beslist. Ze waren al 115 minuten aan het spelen, maar juist een volkomen fitte speler die er net in stond, maakt de fout.

Bij dit toernooi heb ik vanaf het begin verbaasd opgekeken als het over ‘de Grote Vier’ ging. Heeft Rafael van der Vaart dan ook maar één keer de Champions League gewonnen? Of van Persie? Of Robben? Alleen Sneijder heeft dat gedaan. Je kunt toch echt alleen van grote spelers spreken wanneer ze veel gewonnen hebben, en de belangrijkste prijzen. Zo’n term als de Grote Vier had nooit mogen vallen, het is van een ongepaste arrogantie. Natuurlijk zijn die spelers goed, maar niet op het niveau van spelers die we in het verleden hebben gehad, en die wél grossierden in grote prijzen.

Wat geweldig aan dit elftal was, was de vechtlust. Dirk Kuijt was daarvan de belichaming. Toen hij dan ook vervangen werd in de finale, verloor ik thuis het vertrouwen in een goede afloop. Met Dirk Kuijt kun je wereldkampioen worden. Voor het toernooi dacht ik na over de opstelling van van Marwijk, en keek naar de gezichten van de spelers, met de gedachte dat ik naar een wereldkampioen keek. Bij de meeste spelers kon ik me dat wel voorstellen. Alleen bij Heitinga had ik dat gevoel niet. Dat leek me geen wereldkampioen, als ik naar zijn gezicht keek. Bij De Jong dacht ik ook: daarmee kun je geen wereldkampioen worden.

Met de andere spelers uit de basis naar mijn gevoel wel.

Als Van Marwijk Kuijt had laten staan en Heitinga of De Jong had gewisseld voor Elia, had ik het nog wel willen zien. Kuijt had kunnen gaan stofzuigen met van Bommel op het middenveld, maar het team had door een dergelijke wissel meer naar voren gespeeld. De Spanjaarden speelden maar met één spits, je kon dus best met een groter middenveld gaan spelen en een kleinere verdediging. En Kuijt, de talisman van het succes van het team, was blijven staan.

U zult in de analyses over deze verloren finale van alles lezen, maar niet dit: onvergeeflijke fout van fitte van der Vaart, en foute wissel door Kuijt eruit te halen voor Elia en niet De Jong of Heitinga. De spelers hadden het nu na afloop van de wedstrijd vooral over de niet gegeven corner. Inderdaad zat de scheidsrechter er daar helemaal naast. Maar het is een vrij wanhopige gedachte dat Nederland er op dat moment alleen nog maar aan dacht om de strafschoppen te halen. Je zag de prachtige back van der Wiel ook vrijwel nooit durven opstomen aan de rechterkant. Als het even kon schoof hij de bal terug naar de keeper, tot vervelens toe. Als kijker werd ik daar gek van. Het is een wereldkampioenschapsfinale, die jongen mocht daarin spelen, en hij kon ook vooruit denken. Maar hij schoof voornamelijk de verantwoordelijkheid daarvoor weg, en dus moest Stekelenburg de bal maar naar voren roeien, in de hoop dat er iets goeds mee gebeurde. Meestal gebeurde dat niet, en kreeg Spanje op die manier de bal weer terug, waarna Nederland weer moest gaan tegenhouden.

Toch was het een prachtige finale. Buitenlandse voetbalsites die ik graag lees begonnen meteen al over ‘teleurstellende finale’. Wat een stompzinnige scorebordjournalistiek. Als er niet gescoord wordt, dan beginnen vooral de Angelsaksen meteen over hun teleurstelling.

Het was juist een opwindende finale. Je hebt immers voor opwinding helemaal geen goals nodig. Als het een echt gevecht is wat je ziet, op het scherpst van de snede, is dat genoeg. Een prachtige save van een keeper is net zo mooi als een goal.

De twee demarrages van Robben waren formidabel om te zien, ook al ging de eerste bal er niet in, en kreeg hij bij de tweede doorbraak op pure snelheid, geen vrije schop. De scheidsrechter maakte daar een grote fout. Het is juist te prijzen dat een speler zich niet laat vallen en toch probeert te scoren. Je kunt altijd daarna alsnog de vrije schop geven. De overtreding van Puyol was niet groot genoeg voor nog een gele kaart en dus rood, maar een vrije schop was het zeker.

Anderzijds had Nigel de Jong meteen uit het veld gestuurd moeten worden in de eerste helft. En Mark van Bommel ook. Ze maakten beiden een absurde overtreding.
De scheidsrechter wilde de wedstrijd niet vermoorden, en liet het bij geel. Misschien dat de Nederlandse schoffelaars daar ook speculeerden bij hun zinloze bruutheid. Je weet dat zo’n sportieve Engelsman als Howard Webb niet meteen de finale kapot wil maken. Maar als je een fantastische tegenstander wil ontregelen, hoeft dat echt niet met zulke afgrijselijke overtredingen. Doorgaans knokte Nederland met toegestane middelen tegen het Spaanse combinatievoetbal en was dat fascinerend om te zien. Na die twee overtredingen kon ik me niet meer voorstellen dat ze zouden gaan winnen. Je kunt gewoon niet winnen als je zulke overtredingen durft te maken, het was schandalig. Het Argentinië van 1978 was wellicht de uitzondering, met een overduidelijke elleboog op de neus van Neeskens door de Argentijnse aanvoerder Pasarella, en nog meer brute overtredingen van de Argentijnen, vooral op Neeskens. Maar dat was dan ook in Argentinië, met een junta-regime, en met een geïntimideerde thuisfluiter als scheidsrechter. Als die man destijds omgekocht was, zou ik het ook onmiddellijk geloven.

Ook al denk je nog uren na over deze finale van 2010, die idiote overtredingen van De Jong en Van Bommel blijven onbegrijpelijk en een smet op het spel van Nederland. Vooral omdat Van Bommel afgezien van zijn doodschop geweldig speelde in de finale. Helaas deed hij dat nadat hij al weggestuurd had moeten zijn.

Ook dat Robben vrij voor Casillas miste, of dat Mathijsen over de bal maaide bij een uitstekende cornervariant, was onbegrijpelijk in het licht van de koele manier waarop het team verder in het toernooi had gespeeld. Robben lag zo ver voor op de achtervolgende verdedigers bij zijn grote kans, dat hij de keeper had kunnen uitkappen op zijn Romario’s, of op zijn Maradona’s. Robben had de rust moeten hebben om de keeper de verkeerde kant op te sturen, om vervolgens de bal het doel in te lopen. Hij kon de bal ook à la Bergkamp over de keeper stiften. Daar was alle ruimte voor. In plaats daarvan koos hij voor een haastig, vrij vlak schot. Met een mindere keeper dan Casillas was dat schot er nog steeds ingegaan, dat wel. Maar bij deze actie ontbrak het raffinement dat een grote speler kenmerkt.

Uiteraard voetbalde Spanje beter. Maar Nederland had gewoon kunnen winnen, als de vechtjas Kuijt maar was blijven staan. Ze hadden de penalties kunnen halen, en dan met het Nederlandse penalty-trauma af kunnen rekenen. Het was een overwinning van de vechtlust geweest, maar daar is niets tegen. Nu gaan de felicitaties naar Spanje, dat het eerste land is sinds Duitsland in 1972 en 1974, dat na een Europese titel ook het wereldkampioenschap wint.

DE VOORUITZICHTEN VOOR DE WEEK

Terug naar de beurs. We beleefden een zeer sterke week, door mij niet verwacht. In mijn ogen was de beurs impulsief gedaald in de twee weken ervoor, en dan kun je wel wat herstel verwachten, maar niet zo sterk. Daarom moeten we wellicht vraagtekens stellen bij het impulsieve karakter van de daling vanaf 343. Wellicht was dit toch een correctieve daling.
Het kan, maar het is niet mijn favoriete scenario. Ik blijf bearish in het grotere plaatje. Maar niet zo zeer voor komende week. Het herstel moet nog wel iets verder kunnen komen. Dit koersherstel moet leiden tot een lagere top. Voor de komende week ga ik ervan uit dat die topvorming kan starten, maar dat we per saldo wel een iets hoger weekslot mogen verwachten.

DE DIENSTEN

We werden bij Casino Royale uit een rationele shortpositie gedwongen aan het begin van afgelopen week, een shortpositie die we getrapt hadden opgebouwd, met een start in mei. De winst was okay. Ook bij AEX systematisch konden we een winst bijschrijven, uit een longpositie. Beide systemen zijn daarmee nog steeds op recordkoers, dat wil zeggen dat wanneer we het rendement extrapoleren naar een jaarrendement, dit hoger is dan in het beste jaar in het verleden. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik systematisch handel, en niets doe met mijn weekvooruitzicht. Het gaat om de signalen die de systemen genereren. Daar handelen we op. De visie op de golfstructuur van de AEX is van geen belang voor het rendement van de handelssystemen.

Veel succes met uw handel, weest u voorzichtig op de markt, en zoals altijd

Happy trading,
Ruud

DIENSTEN 2010

AEX SYSTEMATISCH KORT: + 21,83 %
AEX SYSTEMATISCH LANG 2009 - 2010: + 16,75 % (bruto)
AEX SYSTEMATISCH KORT HANDELSWINSTPORTEFEUILLE: + 12,19 % (ex dividenden)

CASINO ROYALE: + +31,49 %
CASINO ROYALE HANDELSWINSTPORTEFEUILLE: + 25,24 (ex-dividenden)

Tenzij anders vermeld zijn alle resultaten netto, bankkosten inbegrepen. Daarnaast is alles gebaseerd op de slechtste prijzen die door leden zijn teruggemeld.

De resultaten zijn dus zo minimaal mogelijk voorgesteld. U bent welkom als lid van een van de diensten.

Alle trades vanaf 2007 zijn terug te kijken onder “Specials” en “Adviesdiensten” op deze site. Kijkt u ook op [url=http://www.vanmegentrading.nl]http://www.vanmegentrading.nl[/url].

Resultaten in voorgaande jaren:

AEX SYSTEMATISCH KORT:
2007:  + 41,08 % (bruto)
2008:  + 24,22 % (bruto)
2009:  +  21,88 % (bruto)

AEX SYSTEMATISCH KORT HANDELSWINSTPORTEFEUILLE:
2009:  + 138,59 %

AEX SYSTEMATISCH LANG:
2007 - 2008: + 8,56 % (bruto)
2008 - 2009: + 31,14 %  (bruto)

CASINO ROYALE:
2008: + 33,19 % (bruto)
2009: + 32,55 % (bruto)